„To, co zostało najbardziej zaniedbane przez ostatnie 20 lat to edukacja artystyczna, a w naszym przypadku: audiowizualna. Wiedza jak powstaje film na pewno jest przydatna podczas jego oglądania […].

◄12

Takie warsztaty dla publiczności prowadzone przez twórców to bardzo dobry pomysł.Mają służyć miedzy innymi temu, by ludzie spróbowali zrozumieć, na czym to wszystko polega”. To słowa Agnieszki Holland która potwierdziła oczywistość potrzeby edukacji artystycznej. Od lat staram się w swojej pracy tę edukację artystyczną, wiedzę o filmie zwłaszcza, w większym lub mniejszym stopniu realizować na lekcjach języka polskiego. Od wielu lat młodzież naszej szkoły ma możliwość uczestniczenia w Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Jest to zwykle grupa 20-30 osobowa, dla której uzyskujemy akredytację, a w związku z tym możliwość uczestniczenia we wszystkich projekcjach festiwalowych, konferencjach prasowych a takze dyskusjach, warsztatach, spotkaniach autorskich oraz spotkaniach całkiem prywatnych z twórcami poskiego kina, i nie są to wyłącznie aktorzy. W tym roku nasza grupa powiększyła się o kilka uczennic wspópracującego z nami I LO. Byliśmy  w Gdyni od 6 do 11 czerwca. Obejrzeliśmy 12 filmów konkursowych a także kilka z cyklu „Panorama kina polskiego”. Oczywiście nie będziemy tu komentować werdyktu wysokiego jury ale mamy swoje zdanie na temat obejrzanych obrazówy. Okazuje się że młodzież która w tym roku obserwowała projekcje festiwalowe chwaliła niezwykle filmy trudne, głęboko psychologiczne. Wich ocenie takie działanie jak „Młyn ikrzyż”, „Daas”, „W imieniu diabła” czy „Wymyk” okazały się n iezwykle interesujące, z tego powodu do późnych godzin nocnych toczyliśmy ożywione dyskusje. Po każdym filmie uczestniczyliśmy w konferencjach prasowych z twóracami. Okazało się że to niezwykle frapująca lekcja wiedzy o filmie. Reżyser, operator, kostiumolog, twórca muzyki, scenograf, opowiadali nam „jak to się robi”, „na czym to polega”. Dokładnie realizując to co mówiła Agnieszka Holland. Iczęsto dopiero udział w konferencji prasowej pozwalał nam zrozumiec wszystkie aspekty składające się na całośc dzieła filmowego. Reżyser Lech Majewski, który zrobił film „Młyn i krzyż” będący absolutną nowością w formie i treści powiedział: „Dla mnie robienie filmu jest jakąś formą malowania, a w przypadku Breughla rodzajem sensu spirystycznego”. Barbara Sas, reżyserka filmu „W imieniu diabła” powiedziała: „Zawsze interesował mnie temat manipulacji. To temat, który jest wszechobecny w dzisiejszym świecie”. Wielu reżyserów wysłuchaliśmy, wiele się nauczyliśmy, wielki świat kina stał się nam bliższy, zdobyliśmy kolejne zyciowe i artystyczne doświadczenie.